Tuesday, December 12, 2006

Animals



the longer you pat the harder she purrrrs. Rooikat

Saturday, October 28, 2006

Battle of the Bands - Kovsie campus

in the architecture faculty between sets. thinking of better light settings and keeping Anine out of work.

Thursday, October 19, 2006

Oranje, blanje.. it's a tie
Currie Cup final 2006

From left: Jana, Alet, Anine and me in Vodacompark, Bloemfontein.

Oranje, blanje blou
Published: Volksblad, 14 Oktober 2006

SOOS jy vandag hier sit en hierdie koerant lees, is jy een van twee soorte mense. Jy is ’n mens mét ’n rugbykaartjie, of jy is ’n mens sónder ’n rugbykaar­tjie.

Dié rubriek is vir die laasgenoemde soort mense bedoel. Of nog erger, vir die mense wat nou hul koppie vroegoggend-koffie eenkant toe skuif en wonder: “Watter rugby?”

Want jy bevind jouself dalk vandag in ’n stad waar hulle die paaie oranje sou teer, as hulle net vroeër daaraan gedink het.

In die provinsie waar ’n man sy kar oranje geverf het, ’n ander man sy vark oranje geverf het en twee vroue in oranje-katpakkies vir rugbykaartjies in die plaaslike mall gebedel het.

En moenie vergeet nie van die man wat al sy lewensideale bereik het as die Cheetahs vandag die Blou Bulle vermorsel.

So, wat doen jy vandag as jy nie in die stadion gaan sit en rugby kyk nie? Wát doen jy?Wel, jy onthaal gaste. Familie, verlangse familie en die ou saam wat jy 30 jaar laas gesien het toe julle saam aangemeld het vir diensplig.

Hulle sal nie te veel moeite wees nie. Hulle het waarskynlik rugbykaartjies in die hande gekry (die sluikhandel floreer sedert Dinsdag – daardie rugbyunie doen darem iets vir werkskepping) en gaan die meeste van die dag ín die stadion deurbring.

Verraad....

Die moeilikheid kom vir daardie Vrystaters wat staats- . . . . skuus, provinsiale verraad pleeg. Hulle wat Blou Bul- ondersteuners huisves. Sonde.

Jy kan nog jou goeie naam red van skande. Of oranje-vergelding.

’n paar huisreëls neer: geen Blou Bul-vlae groter as ’n poskaart word op jou erf toegelaat nie. En as hulle dit móét rondwaai, dan net binnenshuis.

Ingeval jou bure snuf in die neus kry (want waar ’n rokie trek, ruik jou bure dit eerste), maak seker jy is uitgerus in jou oranjeste pakkie. En net om seker te maak jou kollegas gluur jou nie Maandag aan as jy vir werk aanmeld nie – neem ’n cheetah aan.

Of maak ’n groot bohaai van die skenking wat jy aan die cheetah-fonds maak. Bel die koerant om ’n foto te kom neem van die oorgroot tjek soos jy dit oorhandig. Sodat die hele provinsie kan lees van jou liefde vir die cheetahs – nuus versprei vinnig.

Kerrie, currie, wat?

As jy nie eers geweet het vandag is dié Curriebekereindstryd op eie bodem nie . . . uhm, wel. Jou lewe sal waarskynlik aangaan soos gewoonlik. Of beter.

Dis Saterdag én daar is parkeerplek langs die ingang van die mall. En jy kan 10 minute voor die fliek begin nog ’n kaartjie koop én kies waar jy wil sit, want jy is een van vyf mense in die kine.

Dit kan lekker romanties wees – tensy jou ou of meisie 16:00 hul selfone afgeskakel het.
Jy wonder wat hulle doen?

Jy ry in Dan Pienaarrylaan af en wonder waar al die mense is. Swenk uit vir ’n tolbos wat alleen oor die verlate pad waai.

Nou is jy in Nelson Mandelarylaan. Wel, jy dink dit is Nelson Mandelarylaan. Maar daar’s oranje-vlae, oranje-baniere en oranje-papier om alles gedraai.

Die Prins van Oranje moet terug wees. Nederland is besig om ons in te val!
Jy draai om en ry Tempe toe om die weermag te waarsku. Hulle lag vir jou.

Dis rugby. Waar is jy?

Wednesday, October 04, 2006

Monday, October 02, 2006

Woodstock the VIII'th




The bands are from top to bottom: Fuzigish, 16 Stitch, The Finkelsteins and Fuzigish again.

Saturday, September 23, 2006

Is there such a thing as a human heart?
Well, if you listen close enough you can hear them break.
- imaginary heroes

Sunday, September 17, 2006

Rugby.. whoohoo!
From the left Danél, Joy, Magdel, Jana, meme, Maradine.
Province vs Vrystaat.

Thursday, August 31, 2006


I'LL FOLLOW YOU INTO THE DARK
- death cab for cutie

Love of mine
Someday you will die
But I'll be close behind
i'll follow you into the dark

No blinding light
Or tunnels to gates of white
Just our hands clasped so tight
Waiting for the hint of a spark

If heaven and hell decide
that they both are satisfied
Illuminate the nose
on their vacancy signs
If there's no one beside you
when your soul embarks
Then i'll follow you into the dark

And catholic school
as vicious as Roman rule
I got my knuckles bruised
by a lady in black

And i held my tongue
As she told me 'son,
fear is the heart of love'
So I never went back

CHORUS

You and me
Have seen everything to see
From Bangkok to Calgary.

And the soles of your shoes
Are all worn down
The time for sleep is now
There's nothing to cry about
Cause we'll hold each other soon
In the blackest of rooms

CHORUS

Then I'll follow you into the dark

Monday, August 28, 2006

Army...

Media military spent the day together.

Here we are on our way to the Oryx-helicopter that would take us to a military exercise 14km's outside of town.

Sunday, July 02, 2006

"Vreesloos", sê een toeskouer.
"Pret en ’n uitdrukking van vryheid," sê die skateboarder.
Die geluid van talle flips en grinds het die naweek vanaf Mimosa Mall in Bloemfontein se parkeerarea opgeklink toe skateboarders van "all over" bymekaargekom het om mekaar se vernuf in die Billabong/Revolution Skating kompetisie uit te daag.
Skateboards is geknak, ’n staalramp is gebreek en ’n hele paar bloukolle en skrape is opgedoen.
to be continued... moet eers koffie gaan maak, sorry. Sondagoggend by die werk..

Friday, June 23, 2006

Mr Bottomley enjoyed a healthy cup of steaming coffee in the local Wimpy situated near the N1 outside of Bloemfontein. We met there for some nostalgia, nicotine and caffeine.

Monday, June 12, 2006

Kovsie-Jool fund raiser

In front of our Bloemfontein flat. I was sitting on the staircase with a cup of coffee, a beanie on my head, gloves and a suede jacket with sheep's fur. And I was still cold.

Monday, June 05, 2006

Sunday, May 28, 2006

Gotiese potjies en swaar metaal op die plotte

Goths maak 'n mean potjie.
Een met aartappels, baba mielies, mini sampioene en 'n bietjie beesvleis.

Nie tong van 'n likkewaan, vlerke van 'n vlermuis en bloed van 'n newt nie. Gewone, stoere boerepotjie. En dis smaaklik.

Hoe het ek (ligte hare, dra pienk, groen en blou klere) by 'n Gotiese potjiepartytjie op Bloemfontein se plotte uitgekom, wonder jy seker (jy beter WONDER).

Wel, die aantreklike persoon van die teenoorgestelde geslag (ja, hy is toe nie net redelik aantreklik nie) het my van 'n vervelige Saterdagaand gered toe hy my na 'n braai saamnooi.

"'n Braai? Cool, dit klink lekker."
Want dit doen, dit klink lekker. Dit klink 'n bietjie normaal en white picket fence, maar wie is ek om te kla oor 'n Saterdagaand vol nuwe mense en heerlike braaivleis?

Daar was nie 'n white picket fence nie. Daar was nie eens normaal betrokke nie.
Wat daar was, is heavy metal skreeu-my-keel-gaar musiek, flitsende neonligte, 'n bonfire, 'n swaar metaal kruis en 'n tuisgemaakte middeleeuse swaard.

Tussen die lang maer mans in stywe swart leerbroeke, rooi visnet spantoppies, swaar stewels en "hey, Neo soek sy jas terug" tipe jasse het ek so naby aan Care Bear gevoel as wat 'n 23-jarige, 1,76m lange fleshy mens kan.

Vier Gote, vyf heavy metal junkies en 'n Ben Harper-aanhanger staan om 'n bonfire...
Ons klink bietjie soos 'n grap, maar die potjie was lekker, die bonfire het die ergste Vrystaat-koue verdryf en heavy metal is 'n interessante genre waarvan ek nog baie kan leer.

Gote is nie vreesaanjaend nie - ek het dit besef toe langeraat-in-swart lugskimme met sy swaard aangeval het op die plot se groot plat grasperk (o, die plotte is amazing. Dis buite die stad. Van die bonfire kyk jy oor 'n lae muur en op die horison sien jy die stadsliggies blink. En bo jou is 'n fees van sterre en melkweg. Pragtig).

So, Gote vergete het die heavy metal entoesiaste my die res van die aand vermaak. Ek het meer tuis gevoel by hulle as by 'n kuier saam met die plaaslike kerkkoor in Rustic (oulike mense - regtig pragtig, maar ons het net so min in gemeen). Die metal luisteraars - ons het nie noodwendig meer in gemeen nie, maar dit was lekker. Goeie mense, met passie. Ek het respek vir mense met passie - dit hou jou aan die gang.

My metal-opvoeding kry stadig maar seker pas. Dit sal nie my oorspronklike passie vir die musiek waarna ek tans luister oorrompel nie, maar dis interessant om "the road not taken" te kan verken.

En iewers binne in my skuil 'n heavy metal verslawende - Sepultura is 'n great band. En ek doen al my laataand werk saam met AC/DC (dis blykbaar ou skool metal, maar ek gee nie om nie.).

Rock on!! (of is dit nou Metal Voort!!?!)

Thursday, May 18, 2006

Thursday, May 11, 2006


Langenhovenpark.

On the way home. It almost looks like Table Mountain.
Early morning the sunrays aren't yellow, they are pink.

I found this out the hard way. At 6am on a winter's morning in Bloem. Shooting pics for a lifestyle supplement to the newspaper.

Like JT always said:
"Die wêreld is 'n mooier plek vroeg in die oggend."
"The world is a more beautiful place early in the morning"

Thursday, May 04, 2006



Groenfontein.

Tuesday, May 02, 2006

Jong Stemme rubriek in Volksblad.
Nuut in die Vrystaat...


’n Vriend vir ’n bier ná werk. ’n Vriend vir ’n goeie koppie koffie voor klas. ’n Vriend vir twee keer ’n week gaan fliek, en nog ’n vriend vir as jy net wil oppak en weggaan.

En dan stuur hulle jou sielalleen weg om in die vreemde te gaan werk.
Een oggend word jy wakker, in die hartland.
Enkeling, vreemdeling.
Ontwortel.

Jou enigste vriend die groot swart tas wat jou altyd op vakansies vergesel.
Opgesluit met herinneringe aan die goeie ou dae.

Wat kan jy doen? Jy het jouself vir drie of vier jaar in ’n pragtige, eikbelaande dorp (30 minute van die see) bevind.

Baie gemaklik gelewe op koffies in polistereenkoppies teen R2,50 (R4,50 as jy ’n nagraadse student is en saam met al die ander vierdejaars in die lanie kampusplekkie gaan koffie drink), boksies rooiwyn teen R10 en koshuiskos op jou (ouers se) studenterekening.


Naweke kon jy al vroegoggend buite ’n koffiewinkel gaan sit. Hier het jy jou koffie gesit en drink onder beblaarde eikebome.

Agterna kon jy in die tweedehandse boek- en CD-winkel gaan snuffel vir vergete musikante, of dalk nog ’n versteekte kopie van daardie Sgt Peppers Lonely Hearts Club band plaat vind, soos die een waarmee ’n klasmaat die vorige week kom af-show het.

Maar aan die einde van dié maand gaan daardie vensterkoevertjie jou naam dra.

En jou waardevolste besitting is die (oorspronklike) Kook & Geniet wat jou ma vir jou 21ste verjaardag geskenk het.

As die prys van buskaartjies op die kanariegeelbus met die turkoois sitplekke skielik daal, is jy eerste in die tou om ’n retoerkaartjie Kaap toe te koop.

Op jou laaste dag daar is dit ’n heerlike 40 grade Celsius warm. Hulle trek jou met geweld uit die see uit sodat jy kan gaan pak vir die terugslag.

Maar dan, een onsinnig koue aand in die vreemde, die Rosestad sonder rose, deel jy ’n bottel rooiwyn, ’n paar grappies en ’n vuur wat nie regtig die koue verdryf nie. ’n Paar dae later bel ’n ou skoolvriendin: “Ek woon ook nou in Bloemfontein”.

Die Mystic Boer se renovations is klaar en dit maak uiteindelik weer sy deure vir die publiek oop. Dit lyk baie soos die een op Stellenbosch.

As jy onder die Andy Warhol-agtige prent van die boerekommando-lid met die welige baard staan, raak mens nogal nostalgies.

Maar wie wil nou heelaand onder ’n bebaarde ou oom sit en kuier?

Die goeie ou dae word nie verniet so genoem nie.

Dit was lekker, maar dit was nie lekker omdat jy op Stellenbosch was nie. Dit was lekker omdat jy omring was deur goeie mense – wat weer gesorg het vir goeie tye.

En goeie mense is skaars, maar wyd verspreid. Jy kan hulle enige plek vind. Of hulle vind jou. Hang af hoe baie geluk aan jou kant is.

So dis ’n eenvoudige resep: gaan enige plek, oriënteer jouself sodat jy nie die fout gaan maak om in ’n drie-baan eenrigtingstraat op te ry nie. Of om in die Mall klere te koop as hier ’n menigte Chinese klerewinkels met groot winskope is nie (jy moet net mooi soek).

Dan is daar Naval Hill met sy kameelperd-familie. Blykbaar een van net twee natuurreservate binne-in ’n stad. Tafelberg het springbokke en Stellenbosch het eekhorings, maar nie kampeelperde nie.

Die moreel van dié storie? Geniet die andersheid.

Monday, March 20, 2006

Afrikaans is plesierig
DIS op T-hemde, op aansteektekens, dit pols oor CD-spelers en vloei oor die lippe van die jeug.
Afrikaans lééf, skryf
Michelle Viljoen in Volksblad.
SOMMIGE meen dis ’n Afrikaanse herlewing - groter en sterker as die vorige een in die tyd van die voëlvry-beweging of met die Oppikoppie-feeste in die laat jare negentig.
Afrikaans is ’n lied
“Afrikaans is uniek. En dis ons eie. Iets wat oukei klink in Engels, klink gewoonlik soetsappig as jy dit in Afrikaans probeer sê. Maar as jy dit op ’n nuwe, oorspronklike manier in Afrikaans kan sê, is dit ’n treffer.”

Dis hoekom hul soort Afrikaanse musiek so gewild is, sê Bertie Coetzee, lid van Zinkplaat, kontemporêre Afrikaanse musiekgroep. Hy sê hul musiek is vir jonk en oud bedoel. Volgens hom het die gewildheid van Afrikaanse musiek te doen met ’n soort trots om Afrikaans te wees. As jy raakgesien wil word in Afrikaans, moet jy dit kreatief gebruik.

Chris Chameleon, voorheen lid van die monkipunk-groep Boo!, het verlede jaar Ek herhaal jou, ’n CD met toonsettings van Ingrid Jonker-gedigte, uitgereik. Die liedjies is natuurlik net in Afrikaans, maar die CD is hoogs gewild. Hy het dit al in Nederlands vertaal en dit het “goed af gegaan op toer in Nederland en België”.

“Die mense wat van die musiek hou, het ’n liefde vir Afrikaans en ’n beskermende gevoel teenoor Afrikaans. Afrikaners voel beleërd oor hul taal en snoer saam. Dis een van die redes waarom die Afrikaanse mark tans so gesond is.”

Paul Sebolai, ’n tydelike bestuurder by Musica in Bloemfontein en Kovsie FM-omroeper, sê die Afrikaanse musiekmark lyk sterk. Veral kontemporêre Afrikaanse musikante soos Karen Zoid en Zinkplaat se CD’s verkoop goed.
Afrikaans is ’n illustrasie... wat verkoop
Nie net Afrikaanse musiek is gewild nie. Dit lyk of Afrikaans ’n nuwe mark geskep het waarin entrepeneurs hulself kan uitleef met Afrikaans se sterk visuele trefkrag. Wie sou kon dink iets met die produknaam “Trouvrou” sal soos soetkoek verkoop? Natasha Taljaard, ontwerper en stigter van Trouvrou Produksies, ontwerp en verkoop T-hemde en aansteektekens met Afrikaanse woorde daarop. Die gewildste Trouvrou-T-hemp is een waarop ’n koei met ’n leë uitdrukking vir jou kyk. Onderaan staan die woord “Woef!”.

Taljaard glo haar produk is ’n sukses, omdat dit mense wat ’n sekere tipe humorsin deel, bymekaarbring. Sy sê Afrikaans is die enigste taal wat die “lekker” tipe woorde het wat ’n mens kan gebruik in dié “grappies”.

“’n Mens kan net in Afrikaans ‘trouvrou’ of ‘bitsig’ sê. Dis lekker om onderskei te kan word en deel te voel van ’n groep wat lag vir sekere tipes grappies. As jy die T-hemp dra, wys jy vir mense jy is deel van dié groep. Dis ook ’n goeie gesprekspunt.”

Am I collective, ’n groep grafiese ontwerpers, skryf hul unieke ontwerpe toe aan die Afrikaner-agtergrond waaruit hulle kom.

Ruan Vermeulen, een van dié ontwerpers, sê jong Afrikaners het weggebreek van die konnotasies wat dikwels aan Afrikaans-wees geheg word – dié van “taal van die onderdrukker”, verkramptes en so meer. Hy sê dit het ’n “Afrikaner-revival” teweeggebring. Die Afrikaner moet nou ’n nuwe identiteit vir homself skep. En dit laat baie ruimte vir kreatief wees en eksperimenteer.

“Ons as jong Afrikaners is gatvol om ge-label te word deur die verlede. Ons soek ’n nuwe identiteit en is meer trots op ons taal. En as jy trots is, kry jy selfvertroue, die selfvertroue om te eksperimenteer. Jong Afrikaners is nie bang om te sê wat hulle wil nie.”

"Daardie goed, soos 'gatstamp-musiek', en die wanpersepsies oor
Afrikaners broei in 'n mens."

“Ons kyk 7de Laan – ek is mal daaroor – maar ons kan nie met daardie karakters en daardie lewenswyse identifiseer nie. Daardie goed, soos ‘gatstamp-musiek’, en die wanpersepsies oor Afrikaners broei in ’n mens. En dit vind uiting in ’n soeke na oorspronklikheid. Dit kom soms uit in ’n aggressiewe toon, maar ons as Afrikaners moet skok om raakgesien te word.”

Is die herlewing in Afrikaner-kultuur nie net nog ’n modegier wat gaan kom en weer gaan nie?
Vermeulen glo die herlewing kom al ’n lang pad aan.

“Toe ek in 1998 in matriek was, was die Oppikoppi-musiekfees huge. Valiant Swart was een van die min Afrikaanse kunstenaars, maar hy was gewild.

“Toe neem dit ’n dip vir so twee of drie jaar en nou is dit terug met ’n vengeance. Die herlewing is baie groter as wat dit ooit was. Ek dink nie dit gaan vir ewig hou nie, maar dit lyk of dié goed in siklusse kom. En as die huidige een so groot is, sal die volgende een selfs beter wees.”

Vermeulen glo ook ’n “eksterne faktor” - Afrikaans wat deel word van ’n multikulturele raamwerk - bevorder die kanse op voortbestaan.
Afrikaans: van toeka tot nou, en verder?
In ’n kommersiële sin is daar nou ’n groot mark vir Afrikaans. ’n Nuwe mark waarin jy kreatief met Afrikaans moet omgaan, maar wat van die ou taalstryd? Gaan die gewildheid van Afrikaanse musiek en Afrikaanse slagspreuke die Afrikaanse taal ’n hupstoot gee?

Annette de Wet, Afrikaanse dosent aan die Universiteit van Vrystaat (UV), sê op die oomblik is Afrikaans ’n gewilde “feestaal”.

“Mense gebruik Afrikaans meer spontaan. Dit is die in-ding om Afrikaans kreatief te gebruik. Waar jong mense jare terug eerder Engels sou gebruik het, gebruik hulle nou Afrikaans.”

Sy sê dit beteken ongelukkig nie dat jong mense die taal noodwendig suiwer gebruik nie.
Daar is taallojaliteit, sê De Wet, maar die taal word nog nie oorgedra na die “hoërfunksies” nie, soos om dit in die akademie of in die regering te gebruik.

“Engels is om praktiese redes die taal waarin Afrikaanse studente hul opdragte doen. Dit maak byvoorbeeld jou werk beskikbaar vir ’n groter gehoor.”

De Wet sê die taalvaardigheid onder Afrikaanse studente is oor die algemeen swak. Om na Afrikaanse musiek te luister help nie noodwendig jou taalvaardigheid aan nie. Hiervoor moet mense ook Afrikaanse boeke lees, “maar dis iets wat jy van kleins af moet leer”.

Riaan Bosman, ’n eerstejaarstudent aan die UV, sê dis ’n gewilde neiging onder sy vriende om Afrikaans op kreatiewe maniere te gebruik, maar “ons meng steeds soms ons taal”. Hulle doen dit egter nie so baie soos in Jackie Nagtegaal se boek Daar’s vis in die punch nie, sê Bosman.

“Ons besef Afrikaans is nie ’n ou taal nie. Jy sien dit meer raak op T-hemde en Afrikaanse musiek van kontemporêre groepe soos die Melktert Kommissie raak gewilder. Ons as Afrikaners soek nie meer ingevoerde goed nie.”

Afrikaans is vir baie jong mense nie meer ’n outydse, vervelige manier van kommunikeer nie. Dit blyk dat eksperimentering met die taal die gebruik en gewildheid daarvan verbreed. Dalk moet ’n mens Ruan se siklus-teorie in gedagte hou wanneer ons oor die toekoms van Afrikaans tob.