
Friday, March 02, 2007
Friday, January 05, 2007
Two weeks
14 Days
Christmas table, Christmas dinner
see the wooden doorframe in the background, newly lacquered?
that was how I entertained myself one Saturday night at home.
mom's trifle. dad's last drop of whiskey and cape velvet.
******Michelle andRachelle******
halfway to mossel bay on the N2.
Rachelle
100m after turning off the N2 to take the backroad through Stanford.
nuns don't need luck.


rach at the car that wouldn't go into reverse.
the descent... horisontally on Hoy's hill

not too spooky...
The grave site of Mr. and Mrs. Hoy
Tuesday, December 12, 2006
Saturday, October 28, 2006
Thursday, October 19, 2006
Oranje, blanje blou
Published: Volksblad, 14 Oktober 2006
SOOS jy vandag hier sit en hierdie koerant lees, is jy een van twee soorte mense. Jy is ’n mens mét ’n rugbykaartjie, of jy is ’n mens sónder ’n rugbykaartjie.
Dié rubriek is vir die laasgenoemde soort mense bedoel. Of nog erger, vir die mense wat nou hul koppie vroegoggend-koffie eenkant toe skuif en wonder: “Watter rugby?”
Want jy bevind jouself dalk vandag in ’n stad waar hulle die paaie oranje sou teer, as hulle net vroeër daaraan gedink het.
In die provinsie waar ’n man sy kar oranje geverf het, ’n ander man sy vark oranje geverf het en twee vroue in oranje-katpakkies vir rugbykaartjies in die plaaslike mall gebedel het.
En moenie vergeet nie van die man wat al sy lewensideale bereik het as die Cheetahs vandag die Blou Bulle vermorsel.
So, wat doen jy vandag as jy nie in die stadion gaan sit en rugby kyk nie? Wát doen jy?Wel, jy onthaal gaste. Familie, verlangse familie en die ou saam wat jy 30 jaar laas gesien het toe julle saam aangemeld het vir diensplig.
Hulle sal nie te veel moeite wees nie. Hulle het waarskynlik rugbykaartjies in die hande gekry (die sluikhandel floreer sedert Dinsdag – daardie rugbyunie doen darem iets vir werkskepping) en gaan die meeste van die dag ín die stadion deurbring.
Verraad....
Die moeilikheid kom vir daardie Vrystaters wat staats- . . . . skuus, provinsiale verraad pleeg. Hulle wat Blou Bul- ondersteuners huisves. Sonde.
Jy kan nog jou goeie naam red van skande. Of oranje-vergelding.
Lê ’n paar huisreëls neer: geen Blou Bul-vlae groter as ’n poskaart word op jou erf toegelaat nie. En as hulle dit móét rondwaai, dan net binnenshuis.
Ingeval jou bure snuf in die neus kry (want waar ’n rokie trek, ruik jou bure dit eerste), maak seker jy is uitgerus in jou oranjeste pakkie. En net om seker te maak jou kollegas gluur jou nie Maandag aan as jy vir werk aanmeld nie – neem ’n cheetah aan.
Of maak ’n groot bohaai van die skenking wat jy aan die cheetah-fonds maak. Bel die koerant om ’n foto te kom neem van die oorgroot tjek soos jy dit oorhandig. Sodat die hele provinsie kan lees van jou liefde vir die cheetahs – nuus versprei vinnig.
Kerrie, currie, wat?
As jy nie eers geweet het vandag is dié Curriebekereindstryd op eie bodem nie . . . uhm, wel. Jou lewe sal waarskynlik aangaan soos gewoonlik. Of beter.
Dis Saterdag én daar is parkeerplek langs die ingang van die mall. En jy kan 10 minute voor die fliek begin nog ’n kaartjie koop én kies waar jy wil sit, want jy is een van vyf mense in die kine.
Dit kan lekker romanties wees – tensy jou ou of meisie 16:00 hul selfone afgeskakel het.
Jy wonder wat hulle doen?
Jy ry in Dan Pienaarrylaan af en wonder waar al die mense is. Swenk uit vir ’n tolbos wat alleen oor die verlate pad waai.
Nou is jy in Nelson Mandelarylaan. Wel, jy dink dit is Nelson Mandelarylaan. Maar daar’s oranje-vlae, oranje-baniere en oranje-papier om alles gedraai.
Die Prins van Oranje moet terug wees. Nederland is besig om ons in te val!
Jy draai om en ry Tempe toe om die weermag te waarsku. Hulle lag vir jou.
Dis rugby. Waar is jy?
Wednesday, October 04, 2006
Saturday, September 23, 2006
Thursday, August 31, 2006
Someday you will die
But I'll be close behind
i'll follow you into the dark
No blinding light
Or tunnels to gates of white
Just our hands clasped so tight
Waiting for the hint of a spark
If heaven and hell decide
that they both are satisfied
Illuminate the nose
on their vacancy signs
when your soul embarks
Then i'll follow you into the dark
And catholic school
as vicious as Roman rule
I got my knuckles bruised
by a lady in black
And i held my tongue
As she told me 'son,
fear is the heart of love'
So I never went back
CHORUS
You and me
Have seen everything to see
From Bangkok to Calgary.
And the soles of your shoes
Are all worn down
The time for sleep is now
Cause we'll hold each other soon
In the blackest of rooms
CHORUS
Then I'll follow you into the dark
Monday, August 28, 2006
Sunday, July 02, 2006

"Pret en ’n uitdrukking van vryheid," sê die skateboarder.
Die geluid van talle flips en grinds het die naweek vanaf Mimosa Mall in Bloemfontein se parkeerarea opgeklink toe skateboarders van "all over" bymekaargekom het om mekaar se vernuf in die Billabong/Revolution Skating kompetisie uit te daag.
Skateboards is geknak, ’n staalramp is gebreek en ’n hele paar bloukolle en skrape is opgedoen.
to be continued... moet eers koffie gaan maak, sorry. Sondagoggend by die werk..
Friday, June 23, 2006
Monday, June 05, 2006
Sunday, May 28, 2006
Goths maak 'n mean potjie.
Een met aartappels, baba mielies, mini sampioene en 'n bietjie beesvleis.
Nie tong van 'n likkewaan, vlerke van 'n vlermuis en bloed van 'n newt nie. Gewone, stoere boerepotjie. En dis smaaklik.
Hoe het ek (ligte hare, dra pienk, groen en blou klere) by 'n Gotiese potjiepartytjie op Bloemfontein se plotte uitgekom, wonder jy seker (jy beter WONDER).
Wel, die aantreklike persoon van die teenoorgestelde geslag (ja, hy is toe nie net redelik aantreklik nie) het my van 'n vervelige Saterdagaand gered toe hy my na 'n braai saamnooi.
"'n Braai? Cool, dit klink lekker."
Want dit doen, dit klink lekker. Dit klink 'n bietjie normaal en white picket fence, maar wie is ek om te kla oor 'n Saterdagaand vol nuwe mense en heerlike braaivleis?
Daar was nie 'n white picket fence nie. Daar was nie eens normaal betrokke nie.
Wat daar was, is heavy metal skreeu-my-keel-gaar musiek, flitsende neonligte, 'n bonfire, 'n swaar metaal kruis en 'n tuisgemaakte middeleeuse swaard.
Tussen die lang maer mans in stywe swart leerbroeke, rooi visnet spantoppies, swaar stewels en "hey, Neo soek sy jas terug" tipe jasse het ek so naby aan Care Bear gevoel as wat 'n 23-jarige, 1,76m lange fleshy mens kan.
Vier Gote, vyf heavy metal junkies en 'n Ben Harper-aanhanger staan om 'n bonfire...
Ons klink bietjie soos 'n grap, maar die potjie was lekker, die bonfire het die ergste Vrystaat-koue verdryf en heavy metal is 'n interessante genre waarvan ek nog baie kan leer.
Gote is nie vreesaanjaend nie - ek het dit besef toe langeraat-in-swart lugskimme met sy swaard aangeval het op die plot se groot plat grasperk (o, die plotte is amazing. Dis buite die stad. Van die bonfire kyk jy oor 'n lae muur en op die horison sien jy die stadsliggies blink. En bo jou is 'n fees van sterre en melkweg. Pragtig).
So, Gote vergete het die heavy metal entoesiaste my die res van die aand vermaak. Ek het meer tuis gevoel by hulle as by 'n kuier saam met die plaaslike kerkkoor in Rustic (oulike mense - regtig pragtig, maar ons het net so min in gemeen). Die metal luisteraars - ons het nie noodwendig meer in gemeen nie, maar dit was lekker. Goeie mense, met passie. Ek het respek vir mense met passie - dit hou jou aan die gang.
My metal-opvoeding kry stadig maar seker pas. Dit sal nie my oorspronklike passie vir die musiek waarna ek tans luister oorrompel nie, maar dis interessant om "the road not taken" te kan verken.
En iewers binne in my skuil 'n heavy metal verslawende - Sepultura is 'n great band. En ek doen al my laataand werk saam met AC/DC (dis blykbaar ou skool metal, maar ek gee nie om nie.).
Rock on!! (of is dit nou Metal Voort!!?!)